Juancar Gimeno: “Ve geceleri kurtların sesini duydum”
Saf mutluluk, ona ulaşmadan hemen önce, ona ulaşacağınızı keşfettiğiniz anda bulunur.
Kilian Jornet
--------------------------------
O gece, Juancar Gimeno (29) ejderhanın gözlerini gördü:
–İki parmağımı kaybedeceğimi sandım. Uzun zamandır onları hissetmiyordum. Ve çok kar yağıyordu, hiçbir şey göremiyordum, kendimi hiç iyi hissetmiyordum. Hayatımın en kötü gecesiydi, diyor bana.
– Peki çeki nasıl kurtardın?
–Ayaklarımı uyku tulumuna koydum ve bir şekilde ısıtmayı başardım. Kar yağışı durana kadar bir süre öyle kaldım. Ben de tekrar yola koyuldum. Bu koşullar altında, dedim kendi kendime, harekete geçmem gerek. Sorun şuydu ki, kar çok yumuşaktı ve ilerlemek çok zordu: Her yarım saatte bir kilometre hızla gidiyordum. Bu yüzden tekrar durup çadırı tekrar kurmak zorunda kaldım.
Juancar Gimeno, Lapland'daki yarışı sırasında kar altında şenlik ateşi yakıyor
Arktik UltraJuancar Gimeno'nun öyküsünü dinlerken aklıma Gabriel García Márquez'in Bir Gemi Kazası Gemicisinin Öyküsü geliyor. Ya da Kuzey Kutbu'na giden maceracı Mike Horn'un maceralarında, Nome'dan (Alaska) Spitsbergen'e (Svalbard Adaları), kayaklarla 1.666 kilometre, üç ayda.
(Okur, Google Maps’e gir ve bir yerden diğerine giden rotayı işaretle; belki de uygulamaya göre o rotanın imkânsız olduğunu göreceksin.)
Ayrıca okuyun Mike Horn: "Kendimi ölü gördüm" Sergio Heredia
Otele döndüğümde inanılmaz mutluydum: büyülü bir yerdi. Uzun ve sıcak bir duş aldım, çift kişilik yatakta uyudum” Juancar Gimeno Ultra mesafe koşucusu
İki ay önce, Juancar Gimeno, Arctic Ultra'da yarışmak (ve yedi gün, bir saat ve 34 dakikada kazanmak) için Lapland'a gitti: Kendi kendine yetme modunda yedi günde 500 kilometre. Kar üzerinde ağır ağır hareket ederek tek başına çektiği kızaklara, kendisine yardımcı olabilecek her şeyi koydu: sıvı, çadır ve uyku tulumu, kuru giysiler, yiyecek...
–Ne yedi?
–Tencerede pişirdiğim bolonez makarna. Kahvaltıda yulaf lapası yedim. Akşamları somon ve pilav. Ve yanınızda enerji takviyeleri, kafeinli barlar ve tatlılar, hurma barlı atıştırmalıklar. Ayrıca Nutrisport izotonik içeceğiyle birlikte bir Camelbak (su sırt çantası) da taşıdım. Her üç çeyrek saatte bir sıvı tüketiyordu. Günde dört öğün yemek yiyordum.
(Onu dinlerken bile acıkıyorum.)
Juancar Gimeno ve Arctic Ultra ile karşılaşmadan önceki hayatta kalma kiti
Arktik Ultra2 Mart'ta on iki ultra uzun mesafe koşucusu İsveç'in Laponya bölgesinde ücra bir yere doğru yola çıktı. Beş İngiliz, bir İngiliz kadın, bir Alman erkek, bir Alman kadın, bir Danimarkalı, bir Hollandalı kadın, bir Avusturyalı kadın ve Calamocha'lı (Teruel) olan ve daha önce çeşitli İkinci Lig takımlarında futbol oynayan (Andorra, Binéfar ve Móstoles'te orta saha oyuncusuydu) ve 2024'te Arctic Ultra'nın atmosferik antitezi olan Marathon des Sables'da yarışan ve şu anda bir fitness şirketi olan 23TopTraining adlı bir sporcu olan Gimeno vardı.
Ayrıca okuyun Javier Torres: “Merckx ile bisiklet sürdüm” Sergio Heredia
–Peki Arktika’da neler var?
– Karanlık var (o zamanlar saat beşte şafak vakti, beşte günbatımı olurdu), yalnızlık var, -20ºC’ye varan sıcaklıklar var, özellikle ormanın derinliklerine doğru ilerlediğinizde sizi tedirgin eden bir sessizlik var. Ve uzaktan kurtların ulumalarını duyuyorsunuz. Ve bu yüzden olumsuz düşünceler. Halüsinasyonlar görüyordum. Uzakta evler, kontrol noktaları ya da ren geyikleri sandığım ağaçlar gördüm. Gece iki saat uyudum. Yarışta kalabilmenin anahtarı neydi biliyor musunuz?
–...?
–Telaşlanmayın.
–Ve bu düzenlenebilir mi?
–Koşarken terlediğimi fark edersem yürürüm. Ve üç kat giydiğim için fermuarları açıp soğuğun vücudumu serinletmesine izin veriyordum. Gün içerisinde -5º ile -10ºC arasında seyrettik. Gece -30'lara kadar düşebilir. Güneşin altında son tırmanışta kar yumuşadı ve batarken kar ayakkabılarımı giymek zorunda kaldım. Ayakları yaralı ve yaralıydı ama, on iki saatini onlarla uğraşarak geçirdi. Üçüncü günden itibaren bacaklarım mahvoldu.
Juancar Gimeno, Pireneler'e ve Sierra de Madrid'e dalarak ve soğuğu deneyerek kendini hazırladığını anlatıyor:
– -4 derecede açık havaya çıkıyordum ve yarım saat çıplak kalıyordum. Zihin her şeyden önce bu şekilde çalışıyordu.
–Zafer için ona güzel bir ödül vereceklerdi, değil mi? –Ona soruyorum.
–Bir madalya, nokta. Ayaklarımın sönüp eski haline dönmesi dört günümü aldı. Otele döndüğümde inanılmaz mutluydum: büyülü bir yerdi. Uzun uzadıya sıcak bir duş aldım. Çift kişilik yatakta yatıyordum.
lavanguardia
